บ้านของเสี่ยดิเรก
ขณะยืนกอดอกอยู่ริมหน้าต่าง ผกาลีที่ยังอยู่ในชุดนอนสีชมบางแนบเนื้อ ทอดสายตาผ่านหน้าต่างห้องนอน ไปสู่สายหมอกจางๆที่ยังลอยเรี่ยทิวเขาทะมึน แลเห็นอยู่ไกลๆ จากนั้นก็หยีตากับแสงแดดรำไรที่สาดลอดพุ่มไม้ริมชายคาลงมาถึงห้องนอน สายลมของอรุณรุ่ง ขยับช่อใบรียาวของต้นสัตบรรณที่ทุกใบวาววับอาบเป็นมันด้วยน้ำค้างที่หล่นพร่างลงมาตลอดทั้งคืน
ผกาลีรอจนกระทั่งแน่ใจว่าเสี่ยดิเรกได้ขับรถพ้นประตูบ้านไปแล้ว เพื่อไปดูแลกิจการร้านขายของเก่าที่ตั้งอยู่ในตัวเมืองสุโขทัยอันเป็นกิจวัตรประจำวัน หลังจากนั้นไม่นาน ป้าช้อยซึ่งเป็นคนใช้เก่าแก่ของบ้านและเป็นคนสนิท ก็ถูกตามตัวให้ขึ้นมาพบที่ห้องรับแขกเป็นการด่วน
ชั่วอึดใจสั้นๆ ร่างอวบของป้าช้อยก็ก้าวฉับๆมาถึงเรือนใหญ่
“คุณนายใช้ให้คนไปตามป้า มีธุระอะไรหรือคะ”
ป้าช้อยถาม เมื่อเห็นเจ้าของบ้านนั่งรออยู่บนเก้าอี้หวาย ภายในห้องรับแขก พัดจีบใ
