“นั่นเป็นบ้านข้าไม่เกี่ยวกับเจ้า ยามนี้ข้ากลับมาแล้วย่อมดูแลภรรยาอย่างดี ไม่ลำบากให้ท่านเป็นห่วง” เขาพูดดักคอไว้หมายให้รู้ว่านี่ภรรยาผู้อื่น ซื่อจื่อย่างเขาย่อมไม่มีสิทธิ์มาข้องเกี่ยวใด ๆ
“ก็แค่ส่วนเกินในชีวิตนางจะเอาอะไรมาอ้างอิงได้อีกเล่า...เหอะ! ดูแลให้ดีข้าอยากจะขำ หากดูแลดีนางคงไม่ต้องระหกระเหินออกมาอยู่ลำพังแบบนี้หรอกกระมัง” โยวหวังเหล่ยซื่อจื่อพูดด้วยแต้มต่อ เพราะที่กล่าวมาล้วนเป็นเรื่องจริงทั้งนั้น
“ใครกันคือส่วนเกิน ท่านคือผู้ปราชญ์เปรื่องเลื่องปัญญา คงไม่ต้องให้ข้าเป็นผู้บอกกล่าวกระมัง”
รอยยิ้มชั่วร้ายยกขึ้นบอกให้รู้ว่าอย่างไรเขาก็ชนะขาดในเรื่องนี้และไม่ยอมสูญเสียภรรยาคนนี้ไปเด็ดขาด
“เจ้า!!!” ซื่อจื่อไม่คิดว่าแม่ทัพชั่วผู้นี้จะวาจาสามหาวนัก เอาไว้อยู่ในกองทัพเมื่อใดแล้วล่ะก็ เขาจะจัดการให้เข็ดหลาบจงได้
เส้นทางกลับจากหมู่บ้านธารน้ำใสสู่ตระกูลเฉินนั้นราบรื่นไม่ติดขัดแต่เม
