“เจ้ามันเห็นแก่ความสุขส่วนตัวเสียจริง ข้าไปแล้วเหม็นเบื่อเจ้า” ซื่อจื่อไม่นึกว่ามาวันนี้จะมาดูคนรักเกี้ยวกัน ช่างไร้ประโยชน์สิ้นดี
เดิมเขาก็มาติดตามเรื่องที่สั่งให้นายอำเภอไปจัดการเรื่องคนที่อพยพ เมื่อตรวจดูความเรียบร้อยดีแล้วก็แวะมาเกลี้ยกล่อม แต่ใครจะคิดว่าเขากลับไม่สนใจสหายเช่นตน ทั้งยังเอาแต่นั่งเกี้ยวภรรยารักกันหวานชื่น จนเขารู้สึกเลี่ยนทีเดียว
หลังจากซื่อจื่อกลับไปแล้ว ไห่มี่เฟิ่งก็โดนรวบเข้าไปกอดไว้ทันที นางได้ยินข่าวเรื่องซูหลันฮวาทั้งที่ตนเองแค่อยากให้ส่งข่าวไป แต่ไม่นึกว่าเขาจะอ้างซื่อจื่อไปจัดการแทนนางทุกอย่าง กำจัดเสี้ยนหนามตำใจของนางจนไม่อาจจะผุดมาทำร้ายนางได้อีก
“เรื่องซูหลันฮวาท่านไม่เห็นต้องลงทุนถึงขนาดนั้น”
“เพราะนางทำให้ข้าพลัดพรากจากเจ้า ดังนั้นต่อให้นางเป็นสตรีข้าก็ไม่ละเว้นนางเด็ดขาด” ต่อให้นางอภัยแต่เขาไม่ยอมเด็ดขาด
“ใครจะคิดว่าสามีของข้าจะโหดเหี้ยมเช่นนี้ ไม
