ห้าปีต่อมา มีการสอบเคอจวี่ เสี่ยวห่าวก็ร่วมสอบครั้งนี้ด้วย เขาเตรียมตัวมาตลอดเพื่ออยากเป็นจ้วงหยวนที่มีอายุน้อยที่สุดในประวัติศาสตร์ ครั้งนี้นายหญิงและทุกคนมาให้กำลังใจเขาถึงเมืองหลวง ส่วนพี่กังเก่อนั้นเป็นรองแม่ทัพเข้ากองทัพบูรพารักษาการในเมืองหลวงเป็นที่เรียบร้อยไปแล้ว อีกไม่ถึงห้าปีท่านแม่ทัพเกษียณอายุราชการ พี่กังเก่อของเขาก็จะได้ขึ้นเป็นแม่ทัพอย่างแน่นอนด้วยฝีมืออันเก่งกาจ
เสี่ยวห่าวตื่นเต้นเป็นอย่างมาก เขาไม่ได้กลับบ้านมาหลายปีตั้งใจกับการสอบครั้งนี้มาก เพื่ออยากให้นายหญิงมีหน้ามีตาที่สุดในเมืองเขื่อชิน
“ท่านพี่เสี่ยวห่าว เฟยเหยากับเฟยหยาเป็นกำลังใจให้เจ้าค่ะ” เด็กน้อยวัยสองหนาวที่พูดยังไม่คล่องดีให้กำลังใจทั้งโบกไม้โบกมือให้กับพี่เสี่ยวห่าว โดยเขาทั้งสองถูกอุ้มโดยพี่ชายฝาแฝดทั้งสอง
“เฟยหยาอย่าดิ้นเดี๋ยวตก” เฟยหยวนที่ต้องรับหน้าที่เลี้ยงน้องแทนท่านแม่ก็เหนื่อยใจนัก เพราะท่า
