“ท่านแม่ ทรายจริงด้วยขอรับ ท่านแม่รู้ได้อย่างไรว่าทะเลมีทรายละเอียดเพียงนี้” แน่นอนว่าเจ้าเฟยหยวนซักถามนางมาตลอดทาง ทั้งที่ตอนแรกนั่งเป็นเพื่อนท่านผู้เฒ่า แต่เมื่อใกล้ถึงก็อ้อนมานั่งกับนาง แล้วก็ซักโน้นซักนี่จนนางบอกเล่าเรื่องทะเลให้ฟัง
“ใช่ลูก”
“น้ำ...น้ำทะเลเค็มจริงด้วยขอรับ” เฟยหยวนวิ่งไปชิมน้ำทะเลมันทั้งเค็มและกร่อยจริง ๆ ท่านแม่ไม่ได้โกหกเขา เขารักท่านแม่มาก ท่านแม่เป็นผู้รอบรู้ที่แท้จริง
“อยากเล่นน้ำทะเลหรือไม่”
“อยากขอรับ”
เฟยหยวนถอนเสื้อออกกับรองเท้าที่เข้ากับชุดวิ่งลงไปเล่นน้ำ แล้วเด็ก ๆ ทั้งห้าคนก็ลงไปเล่นน้ำด้วยกัน โดยมีนางยืนมองอยู่บนบก
“เป็นเด็กก็ดีเช่นนี้ ไม่ต้องคิดมาก” นางกล่าวออกมาแล้วก็มองเหล่าเด็ก ๆ ด้วยรอยยิ้ม แม้ว่าข้างบ้านจะมีลำธารที่ไหลเอื่อย ๆ ตลอดทั้งปี กระทั่งฤดูหนาว แต่เหล่าเด็ก ๆ เพิ่งเห็นทะเลอันกว้างใหญ่ครั้งแรกก็ทำให้ตื่นเต้นเช่นเดียวกัน นางจึงให้พว
