กังเก่อกลับถึงบ้านด้วยพี่อาถงขี่ม้ามาส่งเพราะขากลับมีแค่เขาคนเดียวเท่านั้น และสัมภาระไม่ได้เยอะจึงไม่อยากเอาม้าเทียมกับรถม้าให้เสียเวลาดังนั้นจึงเลือกใช้วิธีขี่ม้าแทน
เสียงกุบกับของม้าทะยานไปตามความมืดมิด แต่ทว่ากลับไม่ได้มืดมากนัก เพราะมีแสงจันทร์สาดส่องทั่วท้องนภา คืนนี้จันทร์เต็มดวงช่างสวยงามยิ่งนัก เขาเองก็ชอบชมจันทร์อยู่ไม่น้อยเลยทีเดียว
“ถึงแล้วเจ้าหนูน้อย” อาถงลงจากหลังม้าก่อน แล้วอุ้มกังเก่อลงตามมาพร้อมกับห่อขาหมูพะโล้ของเขา กังเก่อเองก็ไม่ลืมมารยาทรีบโค้งคำนับท่านพี่อาถงก่อนเข้าบ้าน
“ขอบคุณขอรับพี่อาถง” อาถงลูบหัวเด็กชายอย่างเอ็นดูแล้วก็ขึ้นหลังม้าควบทะยานไปท่ามกลางความมืดที่มีแสงจันทร์ส่องนำทางเช่นเดิม
ไห่มี่เฟิ่งหลังจากทุกคนเข้านอนกันหมดแล้ว นางออกมานั่งที่ด้านนอกนั่งมองแสงจันทร์นวลผ่องคิดถึงวันที่นั่งชมจันทร์ด้วยกัน ไม่คิดว่าวาสนานางกับเฉินเฟยอี้จะสิ้นสุดเพียงแค่เขาไปทัพเ
