หลังจากให้เด็ก ๆ ทานข้าวเย็นที่บ้านเสร็จก็ถึงเวลานอน อาถงยังเป็นคนไปส่งกังเก่อเช่นเดิมพร้อมกับหอบของอร่อยมาเต็มสองมือ บิดาของกังเก่อยังไม่กินข้าวเย็น รอบุตรชายมาจึงออกมารับที่หน้าบ้าน เขาเห็นกังเก่อมีรอยยิ้มสดใส ทั้งดวงตาประกายความสุขก็รู้สึกยินดีนักจึงโค้งขอบคุณอาถงที่พาเขามาส่ง
เมื่อเดินเข้าไปในบ้านก็ได้รับการเสียดสีเรื่องที่บุตรชายไปก่อเรื่อง
“อบรมบ่มนิสัยดีนัก เหอะ! อบรมจนไปชกต่อยชาวบ้านเป็นอันธพาล” กุ้ยเจียวออกไปข้างรั้วแสร้งว่าไปเก็บผัก แต่ที่จริงแล้วไปนินทากับสะใภ้ข้างบ้านเรื่องวันนี้ เพราะเขามีบุตรที่ส่งไปสำนักศึกษาเช่นเดียวกัน แต่ไม่ได้สนิทสนมกับบุตรชาย เพราะบุตรชายเอาแต่คบกับเด็กสาวบ้านนั้น
“ท่านพ่อ” กังเก่อเงยหน้ามองบิดาว่าเขาจะว่าเช่นไร เพราะท่านป้าฮูหยินแก้ต่างให้เขาแล้ว แต่เหตุใดมารดาถึงยังไม่เข้าใจนัก เขาเองก็เสียใจที่มารดาวัน ๆ เอาแต่พูดส่อเสียดเขาเรื่องที่ไปคบหากับยู
