“ต้านแม่...ท่านดีขึ้นบ้างหรือไม่” น้ำเสียงกังวลใจของลูกสาวทำให้ไห่มี่เฟิ่งยิ้มออกมา
“แม่ไม่เป็นไรลูกก็เป็นเด็กดีอย่าดื้อกับพี่เหม่ยรู้หรือไม่”
“เจ้าค่ะ” ปกติท่านแม่แข็งแรงตลอด พอป่วยเช่นนี้ก็พาให้ทุกคนกังวลใจไปด้วย พี่เหม่ยเหรินเองก็เป็นห่วงท่านแม่ไม่กล้าออกไปทำงานที่หลังบ้าน
“นายหญิงขอรับท่านหมอมาแล้วขอรับ” อาถงไปรับหมอจากในตัวเมืองมาแล้ว ก็รีบมารายงานให้นายหญิงทราบ ส่วนจิ้นเหอกับหูซื่อช่วยดูแลแปลงผักข้างบ้านที่จ้างคนมาปลูก
ตอนนี้นางมีกำไรจากงานขายผักมาจนแทบไม่ต้องทำกิจการอื่นก็อยู่กันได้หลายปี เงินที่มือในช่องเก็บของนางเต็มเหยียดไปหมด
“เชิญท่านหมอตรวจเถิด” ไห่มี่เฟิ่งพูดด้วยเสียงแหบแห้ง นางหลับตายื่นแขนให้ท่านหมอจับชีพจร สักครู่ท่านหมอก็มีสีหน้าเบิกบานใจ
“ยินดีด้วยฮูหยิน ท่านมีครรภ์แล้ว” เสียงของท่านหมอกล่าวออกมาทำเอาคนในบ้านยิ้มอย่างยินดี...
“ขะ...ข้า...ทะ...ท้องอย่างนั้นเห
