เสียงอ่อนหวานทำให้หญิงชราเงยหน้าทั้งน้ำตา วันนี้ก็สายมากแล้วนอกจากสตรีร้ายกาจเมื่อครู่ยังไม่มีใครมาถามราคาผักของนางสักคนเดียว
“แม่หนู...” เสียงสั่นเครืออย่างมีความหวังกับน้ำตาคลอเบ้าในดวงตาบอกให้ไห่มี่เฟิ่งรับรู้ว่านางกำลังลำบาก และก็ไม่รีรอที่จะใช้ดวงตาผู้หยั่งรู้ที่นางมีออกมาใช้งาน
ภาพที่เห็นเศร้าและสะเทือนใจนัก นางมีหลานตัวเล็กที่ลูกสาวทิ้งไว้ให้เลี้ยง ส่วนสามีก็ตาบอดมองไม่เห็นคอยดูแลหลานอยู่ที่บ้าน นับเป็นภาพที่เห็นอย่างเศร้าสลดใจ
นางตัดสินใจซื้อผักทั้งหมดของท่านยายโดยไม่รั้งรอ
“ท่านยายเจ้าค่ะ ข้าขอเหมาผักของท่าน 1 ตำลึงเงินเจ้าค่ะ”
หญิงชราได้ฟังดังนั้นก็เบิกตากว้าง นางไม่คิดว่าสตรีงดงามท่านนี้จะใจดีกับหญิงชราเช่นนาง ผักพวกนี้นางไม่เคยขายได้ถึง 1 ตำลึงเงินเลยสักนิด อย่างมากก็แค่เพียง 100 อีแปะเท่านั้น นี่มากถึงหนึ่งตำลึงเงิน ทำให้นางสามีมีเงินเลี้ยงดูหลานและสามีตาบอดได้หลายเด
