พูดคุยธุระเสร็จแล้ว ทั้งสามคนก็เดินออกจากเหลาอาหารของนายท่านหวังเยว่ นางรู้สึกว่าตัวเองโชคดีที่มีดวงตาผู้หยั่งรู้ มันทำให้นางเดินไม่หลงทาง หากเทียบกับความเจ้าเล่ห์ ของตระกูลซู นายท่านซูย่อมหาทางเอารัดเอาเปรียบนางมากกว่า หากว่ากันตามหลักแล้ว ดวงตาผู้หยั่งรู้นี้ก็เปรียบกับการที่นางเคยไปดูดวงในโลกที่ผ่านมา เวลาจะตัดสินใจทำอันใด เพียงแต่มันเทพกว่าพวกไพ่ทาโรต์ ไพ่ยิปซีเท่านั้น
ใบหน้าอิ่มเอิบสบายใจที่การคุยเรื่องการค้าผ่านไปด้วยดี นางเดินออกมาเพียงไม่กี่ก้าว สามีที่นางไม่สนใจเขาไปชั่วขณะก็วิ่งหน้าตาตื่นมาหา ทั้งฉวยเอามือของนางไปกอบกุมท่ามกลางผู้คนผ่านไปผ่านมา ไม่รู้จักอายบ้างจนนางต้องสะบัดออก
“ท่านปล่อยนะเจ้าคะ”
“เจ้าไปที่ใดมา...เหตุใดข้าหาไม่พบ” เขาไม่ใช่ไม่ให้คนมาช่วยดูในเหลาอาหาร เพียงแต่มาเมียงมองแล้วก็ไม่พบคนจึงกลับออกไป แต่เมื่อเห็นนางออกจากเหลาอาหารชิงเทียนเขากลับแปลกใจไม่น้อย
“ข้
