ติ้ง!!
พายุที่นั่งดูมือถืออยู่นานปรากฏว่ามีข้อความไลน์ดังขึ้นแจ้งเตือนเป็นข้อความจากตะวันที่ส่งมาหาเขา เมื่อเปิดดูข้อความคิ้วเข้มเริ่มขมวดเป็นปม
(เย็นนี้นายไม่ต้องมารับฉันนะ ฉันต้องไปกินเลี้ยงกับพี่ที่ฝึกงาน อ้อ!!อาหารเย็นฉันติดเอาไว้หนึ่งมื้อพรุ่งนี้จะทำให้กิน)
(ไม่)
(ฉันไม่ได้ขออนุญาตนาย ฉันแค่แจ้งเพื่อให้ทราบ) พายุอ่านข้อความของตะวันเสร็จ เขาวางมือถือคว้าหน้าลงโต๊ะอย่างแรงตามอารมณ์หงุดหงิดภายในใจ
แรงกระแทกโต๊ะทำให้ภัทรและเรียวต่างพากันหันมามองหน้าพายุเป็นตาเดียว พักหลังมานี่พายุแสดงอารมณ์ผ่านทางสีหน้าและแววตาบ่อยซึ่งเป็นเรื่องที่น่ายินดีสำหรับพวกเขามาก
พวกเขาเป็นเพื่อนกับพายุมานานและรู้สาเหตุที่ทำให้เพื่อนต้องเป็นแบบนี้แต่แค่ดูอยู่ห่าง ๆ ไม่ได้เข้าไปยุ่งวุ่นวายอะไรมากนัก
“เป็นเชี้ยอะไรวะ?”
“เปล่า”
“เออ กูจะเชื่อมึงก็แล้วกัน ขึ้นเรียนกันเถอะ”
“เตรียมตัวสำหรับเย็นนี้รึยังตะวัน”
