ร่างกายเปลือยเปล่าของตะวันและพายุนอนกอดกันอยู่บนเตียงที่ยับยู่ยี่ แสงแดดเล็ดลอดเข้ามาภายในห้องผ่านผ้าม่านสีดำทึบ คิ้วเรียวสวยเริ่มขมวดกันเป็นปมปวดเมื่อยไปทั่วร่างกาย
ดวงตากลมโตค่อย ๆ ลืมตาขึ้น สายตาปรับโฟกัสชัดเจนขึ้นเรื่อย ๆ มือบางกุมขมับของตัวเอง เธอหลุบตาต่ำลงร่างกายของตัวเอง กลับพบว่าพายุนอนกอดเธออยู่ใบหน้าหล่อนอนซกอยู่ที่น่าอกคู่สวยของเธอที่เปลือยเปล่าอยู่ใต้ผ้าห่ม
คิ้วเรียวสวยขมวดกันเป็นปม เธอพยายามนึกถึงเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นเมื่อคืนและแน่นอนว่าเรื่องนี้ถ้าจะมีใครผิดก็คงเป็นเธอที่เริ่มก่อน
เมื่อคิดได้ในขณะนั้นเธอพยายามขยับตัวเองออกจากพายุให้เบาที่สุด ดูเหมือนว่าคนตัวโตจะหลับไม่รู้เรื่องอะไรเลย เธอยกหัวของเขาว่าไว้บนหมอน ยกแขนแกร่งที่พาดเอวคอดของตัวเองให้หลุดออกจากพันธนาการ
ตะวันก้าวลงจากเตียงช้า ๆ เมื่อสองขาเตะพื้นแข้งขาอ่อนแรงแทบทรุดลงกับพื้น ใจกลางความสาวรู้สึกเจ็บจี๊ดปะป
