"เอวากินอะไรหน่อยนะลูก แม่พายทำข้าวต้มกุ้ง กุ้งตัวโตๆ เลยนะ เอวาชอบไม่ใช่เหรอลูก หรือว่าอยากกินอะไร เอวาบอกแม่พายสิคะ แม่พายจะทำให้" พรพระพายพยายามโน้มน้าวให้ลูกสาวกินอะไรบ้าง เอวานั่งกอดเข่าร้องไห้อยู่บนเตียงตั้งแต่ที่อาชิขับรถออกไปได้ไม่นาน ถึงจะไม่มีเสียงสะอื้น แต่น้ำตาก็ไม่เคยหยุดไหล
"พี่อาชิกับพี่แกริคกลับมาหรือยังคะ ได้ข่าวเฮียเดลของเอวาบ้างไหม"
"ยังไม่มีใครกลับกันมาเลย เอวากินข้าวต้มก่อนนะลูก แม่พายป้อน"
"เอวาไม่หิว" พูดจบก็ล้มตัวลงนอนในท่านอนตะแคงหันหลังให้คนเป็นแม่ หยาดน้ำใสก็ไหลลงหมอนจนเปียกชุ่ม
"ถ้าเอวาเอาแต่ร้องไห้ ไม่กินอะไรแบบนี้ เอวาจะเอาแรงที่ไหนไปตามหาเฮียเดลของลูก กินอะไรหน่อยนะเอวา เอวาลูก" พรพระพายพูดด้วยน้ำเสียงอ้อนวอนให้คนเป็นลูกลุกขึ้นมากินอะไรบ้างด้วยความเป็นห่วง
"ยังไม่ยอมกินอะไรอีกเหรอ" แทนไทถามเสียงเรียบ
"ค่ะพี่แทน ได้ข่าวเดลบ้างหรือยังคะ"
"ยัง อาชิสั่งแกร
