"นอนนะ" น้ำเสียงนุ่มทุ้มเอ่ยบอกคนในอ้อมกอดที่เอาแต่นอนจ้องหน้าเขาราวกลับว่าจะจดจำทุกสิ่งอย่างของคนตรงหน้า หลังจากที่เขามาส่งเธอที่บ้าน แต่เธอก็ไม่ยอมให้เขากลับ ออดอ้อนขอให้เขานอนกอดเธอก่อนจะไม่ได้กอดกันอีกนานนับปี
"ถ้าน้องหลับเฮียจะทิ้งน้องไป"
"จะกอดแบบนี้จนกว่าจะตื่น"
"สัญญาแล้วนะ"
"อืม"
"เฮีย"
"หืม?"
"ถ้าเราห่างกัน เฮียจะไม่มีคนอื่นจริงๆ ใช่ไหม"
"ก็สัญญาแล้ว จะผิดคำพูดได้ไง"
"น้องก็สัญญาว่าน้องจะไม่มีใคร ชีวิตนี้น้องจะมีสามีที่ชื่อจันทรัชเพียงคนเดียว น้องจะพิสูจน์ให้เฮียเห็นว่าน้องเลือกเฮีย และน้องเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ น้องจะรอวันที่เฮียมาขอน้องแต่งงานนะ"
"ก็อย่างที่บอกถ้าถึงวันนั้น วันที่เอวาแน่ใจแล้วว่าจะรักผู้ชายคนนี้ ไม่สับสนหรือหวั่นไหว เราจะแต่งงานกัน นอนนะ พรุ่งนี้ต้องไปทำงานแต่เช้า"
"อืม" เอวาตอบทั้งที่รู้สึกหน่วงหัวใจที่เขาไม่เรียกเธอว่าน้องเหมือนเดิม
"เฮีย"
"อะไรอีก"
