ร่างบางที่ใช้ตักเป็นหมอน ก้มมองใบหน้าของคนหนุนตักอย่างสำรวจ ใบหน้าหล่อเหลาราวกับภาพวาด คิ้วเข้มสีดำสนิท ดวงตาคมที่หลับพริ้มเผยให้เห็นแพขนตายาวงอนเด่นชัด แต่ยามตื่นดวงตาคู่นี้ก็จะฉายแววความทะเล้นแต่ก็แฝงไปด้วยความจริงจังอยู่ร่ำไป จมูกโด่งเป็นสันรับกับริมฝีปากหยักได้รูปอย่างลงตัว ใบหน้านวลเนียนไร้สิวฝ้าราวกับผิวผู้หญิง ใครกันหนาช่างปั้นแต่งให้เขา ราวกับต้องมนต์สะกดมือบางยกขึ้นสัมผัสลูบไล้อย่างลืมตัว
"จ้องกันแบบนี้ ใจอ่อนบ้างหรือยัง" คนหลับตาพริ้มจู่ๆก็พูดขึ้นทั้งที่ยังไม่ลืมตา ทำให้คนที่กำลังมองและลูบไล้เพลินๆได้สติ ก่อนจะตอบกลับทันทีทันใด
"ยัง ถ้าดีขึ้นแล้วก็กลับกันเถอะ" น้ำเสียงนิ่งเรียบทำให้เดลลืมตาขึ้นมามอง สายตานั้นเต็มไปด้วยความผิดหวัง ก่อนจะพลิกตัวในท่านอนตะแคงหันหน้าซุกหน้าท้องแบนราบพร้อมทั้งกอดเอวบางไว้
เดลเลือกที่จะหลบซ้อนสายตาเพื่อปกปิดความอ่อนแอ เพราะข้างในกำลังร้องไห้อยู่ ก่
