“กุ้งกินไรจ๊ะ เดี๋ยวฤทธิ์เลี้ยงเอง”
“ใครอยากให้นายเลี้ยงกันล่ะ เอาอันนี้ละกันค่ะ” เธอชี้เมนูหนึ่งให้พนักงานดู
“เอาเหมือนกันครับสองที่เลย ขอบคุณครับ” วฤทธิ์รีบบอก
“ได้ค่ะ รอสักครู่นะคะ” แล้วพนักงานของร้านก็เดินกลับไปที่เคาน์เตอร์เพื่อส่งออเดอร์ให้เพื่อนอีกคน
“ไม่มีความคิดเป็นของตัวเองเลยเนาะ” กัญญาดาแกล้งว่า
“ก็ไม่อยากคิดเองนี่ กินเมีย เอ๊ย! กินตามเมียนี่แหละง่ายดี”
“นั่นสินะ นายมันเป็นคนง่ายๆ โดยเฉพาะกับผู้หญิง”
กัญญาดาค่อนขอดแต่อีกฝ่ายกลับดูจะไม่สะทกสะท้าน
“ก็ง่ายกับผู้หญิงแค่คนเดียวนั่นแหละ”
“หึ เชื่อก็บ้าแล้ว” กัญญาดาส่งเสียงในลำคอแล้วก็หยิบโทรศัพท์มือถือมาเล่น เพราะไม่อยากสนใจคนข้างๆ อีก วฤทธิ์จึงได้หันไปมองหน้าเมธาวินแต่ก็เห็นเพื่อนส่งตาหวานให้สาวน้อยข้างๆ ที่เอาแต่ก้มหน้างุดจนน่าหมั่นไส้
“คืนนี้กูไปแดกเหล้าที่ห้องมึงได้มั้ยไอ้โดม”
“ไม่ได้” เมธาวินตอบแบบไม่เสียเวลาคิดด้วย
