คณานางค์ไม่ได้เถียงกับแคชเชียร์ต่อ เพราะรู้ว่าอีกฝ่ายก็ทำตามหน้าที่ของตัวเองเหมือนกัน และรู้ดีว่าต่อให้เธอยืนอยู่อย่างนี้ทั้งคืนก็คงไม่ได้เงิน เธอจึงเลือกที่จะรักษาศักดิ์ศรีที่เหลืออยู่น้อยนิดด้วยการก้าวออกมาจากผับนั้นให้เร็วที่สุด ก่อนที่จะไปทรุดตัวลงนั่งอยู่ริมฟุตบาทด้วยสภาพที่น่าสงสารจับใจ
ใครจะไปคิดว่าชีวิตลูกคุณหนูที่เคยขับรถคันละเป็นล้านต้องมาตกอับถึงขนาดนี้ นี่น่ะเหรอคือสิ่งที่เธอสมควรจะได้รับ แล้วชีวิตของเธอจะต้องเป็นอย่างนี้ต่อไปอีกนานแค่ไหนกัน
น้ำตาหยดแล้วหยดเล่าไหลออกมาจากสองตากลมอย่างไม่อาจกลั้นเอาไว้ได้อีกต่อไป ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าโลกใบนี้มันโหดร้ายมากขนาดไหน มันไม่ได้มีแต่สิ่งสวยงามอย่างที่เธอเคยเข้าใจ และเธอก็เหนื่อยจนแทบไม่อยากมีลมหายใจแล้ว ต่อให้จะสามารถไปสมัครงานที่อื่นได้ ไม่นานเธอก็ต้องเจอกับลูกค้าประเภทนี้อยู่ดี และไม่ว่าร้านไหนก็คงจะปกป้องลูกค้ามากกว่าพนักงานอย่างเธอ
