“เฮ้อ...ฟังแล้วอยากกลับไปเรียนอีกรอบจริงๆ”
“จ้ะ เอามั้ยล่ะจะต่อเอกหรือโทอีกใบดีล่ะ แต่ถ้าเรียนไม่จบก็ยังไม่ต้องพาเมียเข้าบ้านนะ”
“โห พูดแบบนี้ผมไม่เรียนดีกว่าครับ กลัวไม่ได้แต่งเมีย”
“เชอะ ละทำมาเป็นพูดดี แล้วนี่หนูดรีมไปอยู่โน่นเป็นไงบ้างล่ะ”
“ไม่รู้สิครับ ผมโทรหาก็ไม่รับเลยสงสัยยุ่งอยู่ แต่ไม่เป็นไรครับมะรืนนี้ผมว่าจะบินไปหาเธอหน่อย”
“คิดจะโดดงานไปเฝ้าน้องหรือไงกัน”
“ไม่คิดล่ะครับ จะโดดจริงๆ ก็ผมคิดถึงดรีมเค้านี่นา”
“น้องเพิ่งไปไม่กี่วันก็คิดถึงแล้วเหรอเรา”
“คิดถึงสิครับ ผมกับดรีมอยู่ด้วยกันแทบจะตลอดเวลาแม่ก็รู้ พอเธอห่างออกไปแบบนั้น ผมนอนไม่หลับเลยสักคืน” เขาบอกเสียงเศร้าจนท่านนึกหมั่นไส้
“เวอร์เกินไปแล้วจ้ะ จริงสิ แม่ก็ลืมถามโดมไป โดมมีแฟนหรือยังลูก” คุณหญิงหันไปถามลูกชายคนเล็ก
“ผมไม่มีแฟนครับ เพราะคนที่ผมชอบ...เค้าไม่ยอมรับว่าชอบผม” เขาบอกตรงๆ เพราะไม่จำเป็นต้องปกปิดอะไรอยู่
