“นิดของพี่สวยที่สุดในสายตาพี่”
ณิชชาคลี่ยิ้ม หัวใจอิ่มเอมกับคำชมของเขา ตั้งแต่มาที่เกาะดอกไม้ ดูเหมือนภูผาจะทำตัวน่ารักเพิ่มขึ้น จนเธอไม่รู้จะหาเรื่องอะไรมาขุ่นใจเขา
“นิดหิวข้าวแล้วค่ะ”
เธอขยับถอยห่าง เมื่อริมฝีปากร้อนผ่าวของเขา เริ่มย้ายตำแหน่ง มาเคลียคลอบนพวงแก้ม ขืนปล่อยให้เขาทำตามใจ ไม่แคล้วจะเสียจูบรับอรุณอีกแน่
“ป้าสร้อยแกทำข้าวต้มกุ้งมาให้เป็นอาหารเช้า มีน้ำส้มคั้นกับกาแฟด้วยนะ”
ภูผาจำต้องผละจากความนุ่มหอมอย่างเสียดาย จูงมือณิชชามายังโต๊ะอาหาร ชี้ชวนให้ดูอาหารที่นำมา
“กุ้งตัวโตน่าทานมากเลยค่ะ นิดทานเลยนะคะ”
ณิชชาจัดการกับข้าวต้มกุ้งอย่างเอร็ดอร่อย ลืมกฎเหล็กของการเป็นนางแบบ เรื่องการควบคุมอาหาร ข้าวต้มกุ้งชามใหญ่หมดไปพร้อมกับน้ำส้มอีกแก้ว ตบท้ายด้วยขนมพื้นบ้านของเกาะอย่างขนมโฉมงาม ซึ่งทำมาจากเกสรดอกโฉมงาม นำมาผสมกับแป้งข้าวเจ้าและน้ำมันดอกโฉมงาม เพิ่มกะทิและน้ำตาล หยอดใ
