กว่าจะรู้สึกตัวว่ามันไม่ใช่สปาเช่นที่นางคิด ก็ถูกเขาช้อนตัวขึ้นมานั่งบนตักแกร่งเสียแล้ว
“ฝูหลิน ท่านหน้าหนานัก ไหนบอกว่าจะรออยู่ด้านนอกอย่างไรเล่า” นางตีน้ำใส่หน้าของเขา
“ข้าเรียกเจ้าหลายหนแต่เจ้าไปตอบ ด้วยกลัวว่าเจ้าจะเป็นอันใดจึงได้เข้ามาดู”
“แล้วเห็นว่าเป็นอันใดหรือไม่เล่า” นางถลึงตามองเขา
“เห็นเพียงแค่สาวงามแช่น้ำอยู่” เขากระซิบที่ข้างหู ทั้งยังดูดเม้มซอกคอขาวจนเกิดรอยแดง
“ข้าจะขึ้นแล้ว” ม่านอวี้รู้สึกเหมือนถูกเปลวไฟแผดเผาผ่านร่างกายของนาง หากยังรั้งอยู่ต่อถูกเขารังแกอีกแน่
“อยู่อาบน้ำเป็นเพื่อนข้าก่อนเถิด อาอวี้” เขาไล้เลียไปทั่วแผ่นหลังขาวเนียนของนาง
ก่อนจะเอื้อมมือทั้งสองข้างมากอบกุมเนินเนื้องามไว้ในอุ้งมือ
“ฝูหลิน...” นางเอ่ยเรียกเขาเสียงสั่น เมื่อถูกเล้าโลมไปทั่วเรือนกาย
“เรียกข้าสามี”
“มะ ไม่” นางส่ายหน้าอย่างไม่ยอม เมื่อนิ้วของฝูหลินเริ่มจะเคลื่อนไหวเข้าออกในช่องทางรัก
