“ จริงด้วย “ เสียงปลายฟ้าพูดด้วยความตื่นเต้น ว่าแล้วคนเยอะแปลกๆ
จากนั้นกลุ่มของเมอร์ลินก็ได้พากันเข้ามายังโรงอาหารและมองไปยังโต๊ะว่างเพื่อที่จะนั่งกินข้าวกัน แต่แล้ววันนี้ก็ไม่มีโต๊ะว่างเลย ที่มีพื้นที่พอสำหรับพวกเธอนั้งก็คงจะเป็นโต๊ะของกลุ่มวิศวะที่สาวๆพากันกรี๊ดในตอนนี้
“เอาไงดีพวกแกมีแต่โต๊ะนั่น” นัตตี้ชี้ไปยังโต๊ะของรุ่นพี่วิศวะ
“ เมอร์ลินแกสนิทกับพี่เคเบิลแกเดินไปขอพี่เค้ามั้ย เราจะได้แยกย้ายกันไปซื้ออาหาร” ปลายฟ้ากล่าว
“ ก็ได้ “ เมื่อไม่มีทางเลือกเมอร์ลินจึงพากลุ่มเพื่อนเดินไปยังโต๊ะที่มีรุ่นพี่นั่งกันอยู่ พอถึงเธอจึงพูดขออนุญาตจากพวกพี่ๆ
“ พี่ค่ะ ที่นั้งตรงนี้ว่าง พวกเราขอนั่งด้วยนะค่ะ “
เคเบิลมองเมอร์ลินแล้วไม่กล่าวคำพูดอะไร เฮเดนที่มองหน้าเพื่อน จึงเอ่ยอนุญาติแทน
“ ครับ นั่งด้วยกันก็ได้ครับ “
เมื่อได้คำตอบ พวกเธอก็วางกระเป๋าแล้วหนังสือแล้วพากันไปยังร้านข้าวร้านน้ำที่ต้องกา
