“ แล้วตอนนี้มันอยู่ยังไง ”
เสียงของยัยส้มโอทำให้ฉันหลุดออกมาจากสนามรักเมื่อคืนนี้ทันที
“ ก็อยู่ที่ห้องนั่นแหละแต่มันดีขึ้นมากแล้วเราว่าเรียนเสร็จก็จะรีบกลับไปหามันเลยแต่ตอนนี้เราขอนอนก่อนถ้าอาจารย์มาปลุกด้วยล่ะ ”
ฉันบอกด้วยอาการที่งัวเงียจนแทบจะลืมตาไม่ขึ้นและแน่นอนว่าฉันไม่ได้บอกเหตุผลทั้งหมด แหงล่ะ ใครจะกล้าพูดว่าที่ต้องอดหลับอดนอนแบบนี้ก็เพราะความหื่นที่ไม่เลือกเวลาของตัวเอง พอพูดจบฉันก็ฟุ่บลงกับโต๊ะคิดว่าถ้าได้นอนต่ออีกสักหน่อยอาการง่วงก็น่าจะดีขึ้นเพราะชั่วโมงต่อไปเป็นวิชาภาษาอังกฤษที่นักศึกษาทุกคนต่างก็เกรงกลัวอาจารย์คนนี้กันทั้งนั้นเพราะนอกจากจะเป็นอาจารย์อาวุโสที่อยู่มาตั้งแต่เริ่มก่อตั้งมหาวิทยาลัยแล้วยังเป็นอาจารย์ที่เคี่ยวเอาเรื่องเลยโดยเฉพาะเรื่องกฎระเบียบในห้องเรียนเคร่งครัดมาก ห้ามคุยกันและต้องปิดเครื่องมือสื่อสารทุกชนิดแต่ข้อที่สำคัญที่สุดน่าจะเป็นเรื่องหลับในห้องเพราะเ
