“ แล้วถ้าแพรไม่ลุกล่ะ ”
ฉันแกล้งถามออกไปอย่างนั้นเอง อยากปากร้ายดีนักจะทับให้ตายไปเลยคอยดู!
“ แน่ใจ ”
พี่ลิขิตเลิ่กคิ้วหนาขึ้นถามฉันอย่างน่าหมั่นไส้แถมยังเป็นแววตาที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน
“ แน่ซะยิ่งกว่าแน่ ”
ด้วยความที่อยากจะเอาชนะฉันก็ตอบไปทันควันแต่ทว่า….อยู่ๆสายตาคู่นั้นก็เปลี่ยนไป ใบหน้าหล่อเหลาโน้มลงมาเรื่อยๆ นี่ถ้าฉันขยับปากแม้แต่นิดเดียวมีหวังปากเราสองคนจะต้องชนกันแน่ๆ
ทำไงดีหัวใจฉันเต้นแรงอีกแล้ว
“ ให้ตอบอีกที ”
เจ้าของเสียงทุ้มเอ่ยพร้อมกับจ้องหน้าฉันอย่างไม่ละสายตาแม้แต่วินาทีแต่อย่าคิดนะว่าลูกไม้ตื้นๆที่คิดจะแกล้งให้ฉันเขินแล้วมาขำกันทีหลังมันจะได้ผลนะ ขอโทษฉันไม่ได้หลอกง่ายขนาดนั้น
“ ไม่ลุกยังไงแพรก็ไม่ลุกแล้วแพรก็จะนอนทับจนพี่หายใจไม่ออ……ก อื้อออ~ ”
ฉันยังพูดไม่จบด้วยซ้ำก็ถูกพี่ลิขิตดึงลงไปจูบทั้งแบบนั้น ไม่รู้เพราะฤทธิ์ของเหล้าที่ดื่มเข้าไปหรือเพราะเสียงหัวใจที
