เวลาต่อมา หลังจากเหตุการณ์วุ่นวายผ่านไปตอนนี้ที่แผนกของฉันก็กลับเข้ามาสู่สภาวะปกติแต่ทุกคนก็ยังต้องทำหน้าที่ของตัวเองต่อเพราะอาชีพหมอกับพยาบาลอย่างเราไม่เคยได้พักจริงๆหรอก
“ อาการคนไข้เตียงสิบเป็นไงบ้างครับ ”
อยู่ๆพี่ธาดาก็เดินมาถามฉัน
“ คนไข้ไม่อาเจียนแล้วค่ะพึ่งให้ยาไปตอนนี้หลับไปแล้วค่ะ ”
ฉันตอบไปด้วยความคล่องแคล่ว
“ อย่าลืมสังเกตอาการหลังจากที่ยาออกฤทธิ์ไปแล้วสองชั่วโมงนะถ้าคนไข้ตื่นก็ให้พาไปทำ TC scan ด้วย ”
“ ค่ะ คุณหมอ ”
ฉันขานรับคุณหมอธาดาที่สั่งงานฉันด้วยสีหน้าที่จริงจังจนบางครั้งฉันก็แอบเกร็ง ในเวลางานฉันเป็นแค่นักศึกษาฝึกงานคนหนึ่งไม่ใช่ เมีย ของเขา
“ แหม คุณหมอก็….สั่งงานนักศึกษาสฝึกงานเยอะไปหรือเปล่าคะ ”
เสียงของพยาบาลอีกคนเอ่ยแซวเข้ามาเพราะรู้ว่าเราสองคนเป็นอะไรกันแต่ดูจากสีหน้านิ่งๆของคุณหมอธาดาน่าจะไม่อยากเล่นด้วยเท่าไหร่
“ ถ้างั้นให้ผมสั่งงานคุณแทนดีไหม ”
“
