ธาดา
เจ้าของร่างบางอยู่ในชุดยูนิฟอร์มของทางโรงพยาบาล เธอกำลังจ้องมาที่ผมในมือถือแฟ้มคนไข้เข้ามาด้วยแต่ผมไม่รู้ว่าตอนนี้เธอกำลังมองในฐานะคุณหมอหรือในฐานะสามีตัวเองแต่ไม่ว่าจะฐานะอะไรผมก็ไม่อยากให้เธอคิดว่าผมเป็นผู้ชายไร้น้ำยาจนต้องพึ่งวิธีทางวิทยาศาสตร์
ขอร้องล่ะตัวเล็ก….มาเกิดสักทีเถอะครับ พ่อรีบจริงๆ
“ ว่ายังไงคะคุณหมอทำไมต้องไปเช็คร่างกายด้วยล่ะคะ ”
คำว่าคุณหมอหลุดออกมาเต็มปากเต็มคำพร้อมกันนั้นก็เข้ามายืนอยู่ตรงหน้าผมด้วยสายตาที่ร้ายเดียงสาน่าดู ไม่รู้ว่าไม่เข้าใจจริงๆหรือแค่อยากฟังจากปากผมกันแน่ถึงได้ใช้สายตาแบบนั้นจ้องผมไม่เลิก
“ ตอนนี้อยู่ในเวลาทำงานพี่ไม่คุยเรื่องส่วนตัวเอาไว้เลิกงานเราค่อยคุยกันนะ ”
พอนึกอะไรไม่ออกผมเลยเอาเรื่องงานขึ้นมาอ้างแต่ใครจะไปคิดว่านักศึกษาฝึกงานของผมคนนี้จะนั่งทับลงมาที่ตัวผมด้วยท่าทางที่ผมแพ้ให้อย่างราบคาบ มือเล็กคล้องไว้ที่หลังคอของผมก่อนจะใช้น้
