ฉันมาสมทบกับเพื่อนๆยังสถานที่ที่ทางรีสอร์ทจัดเอาไว้ให้สำหรับมื้อเช้าโดยที่ฉันขอออกมาก่อน อาจารย์ธาดาออกมาทีหลัง
“ เรามีเรื่องต้องคุยกันนะเพื่อน ”
เสียงหวานหนักแน่นกระซิบฉันทันทีที่เห็นหน้าฉัน ส้มโอจ้องมาที่ฉันราวกับว่าตัวเองเป็นตำรวจที่ดักซุ่มรอผู้ร้ายแล้วจับได้โดยละม่อม พอฉันจัดการตักกับข้าวใส่จานเรียบร้อยก็เดินมานั่งที่โต๊ะ พี่ลิขิตกับน้ำปั่นก็ตามมาด้วย
“ เมื่อคืนกลับกันกี่โมงหรอ พี่พาเพื่อนไปนอนกลับมาก็ไม่เจอใครแล้วว่าจะโทรไปถามแต่คิดว่าอาจจะนอนกันแล้วเลยไม่ได้โทร ”
ทันทีที่พี่ลิขิตเอ่ยขึ้นก็พอทำลายบรยากาศอึมครึมระหว่างฉันกับส้มโอไปได้บ้าง
จ้องฉันขนาดนี้ถ้าท้องขึ้นมาจะทำไงยะ!
“ จำไม่ได้แต่น่าจะดึกแล้วพอดีส้มโอเมามาก หวายกับน้ำปั่นเลยต้องพากลับห้องก่อน ”
ฉันอ้อมแอ้มตอบไปและไม่ลืมที่จะหยิบยกเรื่องเมาขึ้นมาพูดเพื่อให้ส้มโอรู้ว่าถ้าจะเอาเรื่องอาจารย์ธาดาขึ้นมาขู่ล่ะก็….ฉันก็มีไม่
