“ งื้อออ! ปากอาจารย์น่าจูบจัง…. ”
เธอเอียงคอมองผมในระยะใกล้นิ้วเรียวเล็กแตะค้างไว้ที่ปากของผมเกลี่ยวนไปมา สายตาอ้อยอิ่งที่จงใจล่อลวงมันทำให้ผมไม่กล้าจะมองไปที่อื่นนอกจากใบหน้าหวานๆนี้
“ ปากเราต่างหากที่น่าจูบ ”
ผมจ้องมองริมฝีปากอวบอิ่มอย่างไม่ตั้งใจ ไม่รู้ว่าเซลล์สมองส่วนไหนสั่งการให้ผมพูดประโยคเลี่ยนๆนี้ออกมา แต่นั่นก็ไม่ใช่สาระสำคัญเพราะตอนนี้ใบหน้าของผมกับเธอขยับเข้าใกล้กันเหมือนมีแรงดึงดูดบางอย่างทำให้ผมอยากจะลองเข้าไป ตอนนี้ผมไม่สามารถหยุดมันได้แล้ว
เพียงไม่กี่วินาทีที่ผมอยากปล่อยทุกอย่างให้เป็นไปตามธรรมชาติ ปากของผมก็ประกบปากเธอ ดวงตาคู่สวยเปิดกว้างเหมือนจะเริ่มรู้ตัวและดูจะตกใจอยู่เหมือนกันแต่จะทำยังไงได้ในเมื่อตอนนี้ผมดันสอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากนั้นแล้ว เธอไม่ได้ปฏิเสธผมหนำซ้ำยังหลับตาลงเหมือนเป็นใจให้ ผมหลับตาลงบ้างก่อนจะค่อยๆกวาดต้อนลิ้นเล็ก
อาาา...ทำไมผมถึงรู้สึกว่ามันหวานเหล
