สามปีต่อมา_
"อย่าวิ่งเร็วสิปอร์เช่! ป๊าไล่จับไม่ทันแล้วนะ" คาเรนพยามตะโกนไล่หลังลูกชายวัยสองขวบกว่า ขณะที่ในมือยังอุ้มทารกเพศหญิงวัยไม่กี่เดือน
ท่ามกลางสายตาของครอบครัวมองอยู่ ทุกคนต่างสนุกส่งเสียงหัวเราะ ยกเว้นเขาที่เหนื่อยหอบปวดทั้งขาและแขน
"เฮียไล่จับลูกไม่ทันแล้วนะคะ" ภรรยาสาวหัวเราะคิกคัก รีบเดินมาช้อนอุ้มลูกสาวใส่ไว้ในอกอวบเอง
"แรงเยอะชะมัด"
"ได้เฮียมาเต็มๆ เลยต่างหาก" ทั้งใบหน้าและนิสัยของลูกชาย ราวกับคาเรนยกดีเอ็นเอไปอยู่ที่ปอร์เช่ ทำคนเป็นแม่นึกระอาถ้าเขาต้องโตแบบมาเผยพฤติกรรมเช่นเดียวกัน
"ไง เลี้ยงลูกเองชอบไหมล่ะ" ลาไคเดินตรงมาแซวน้องชาย
"...สภาพงี้โครตชอบเลย" ร่างสูงถึงกลับย่อตัวลงกุมหัวเข่าสองข้าง ปล่อยลูกชายสุดที่รักวิ่งวนในสนามหญ้า มีพวกบอดี้การ์ดคอยดูแลตามติด
"เหมือนกันไม่มีผิด" ลาไคยังเอ่ยบอกต่อ เมื่อเห็นหลานคนโตถอดนิสัยน้องชายมาทั้งหมด
"เหมือนมากเลยค่ะ ตั
