ช่วงค่ำ_
"....พี่ปราณยังมีอะไรค้างคากับคนที่บ้านหลังนี้อีกคะ" นามิกำลังจะปิดรั้วตอนเข้าจอดรถเสร็จ สายตาดันเห็นอดีตชายหนุ่มคนสนิทมายืนอยู่ริมฝั่งแม่น้ำตรงข้ามหน้าหมู่บ้าน
เขาพยามส่งสายตาเรียกร้องความเห็นใจ ซึ่งเธอก็อยากรู้เหตุผลทั้งหมดที่เขาทำ เลยบอกมารดาว่าขอไปคุยกับลุงยามแค่แปล๊บเดียว
"พี่อยากมาขอโทษเรา" ปราณบอกผ่านน้ำเสียงอบอุ่นเช่นเดิม เขาพยามจะดึงเธอมากอดเหมือนทุกครั้ง
"ก่อนพี่ปราณจะมาขอโทษนามิ พี่ปราณควรจะขอโทษลูกเมียก่อนดีไหม ถ้านามิต้องเจอแบบนี้บ้าง คงเสียใจน่าดู" เธอเลือกจะเบี่ยงลำตัวหันไปมองแม่น้ำผิวนิ่งสงัด มันดูซ่อนความรู้สึกเหมือนจิตใจมนุษย์
แล้วตอนนี้เธอก็กำลังเก็บความเสียใจไว้ด้วย เวลาผ่านมาหลายปีย่อมรู้สึกผูกพันอย่างกับเป็นคนในครอบครัว
"พี่ไม่อยากเลิกกับเราเลย ขอโอกาสให้พี่สักครั้งเถอะนะ" พอเห็นอีกฝ่ายทำท่าทางห่างเหิน ในใจลูกผู้ชายมันบีบรัดเกินทน
"แล้วลูกกับเมี
