"จะว่าไปแล้วคนมองคุณเต็มเลย พวกเขาคงคิดว่าฉันเป็นเด็กเลี้ยงของเสี่ยแน่ๆเลย ฉันยิ่งใส่ชุดนักศึกษาแบบนี้ด้วย" พัฟฟินรู้สึกรังเกียจส่ยตาไร้มารยาทพวกนั้น
"พูดเรื่องอะไรของเธอ ไม่เห็นจะเข้าใจเลย"
"คุณไม่เข้าใจหรอก ที่นี่มันก็เป็นอย่างนี้แหละ คุณน่ะอ่อนต่อโลก" เธอว่าให้เขาและยังย่นจมูกใส่เขาเป็นการเยาะเย้ยอีกต่างหาก
"ก็อธิบายสิ"
"เรื่องไร้สาระ คุณไม่อยากฟังหรอก"
"หึ! ใครบอกว่าฉันไม่อยากฟัง ถ้าเป็นเรื่องของเธอไร้สาระฉันก็อยากฟัง" คำพูดของเลียมทำให้หัวใจดวงน้อยพองโตอย่างบอกไม่ถูก แม้เขาจะชอบแสดงท่าทีเย็นชาแต่เธอกลับรู้สึกอบอุ่นเสมอที่ได้อยู่กับเขา
"ก็ดูผู้หญิงพวกนั้น มองคุณอย่างกับจะกลืนกิน แต่มองฉันอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ"
"ก็อย่าไปมองสิ"
"ไม่ได้ตั้งใจจะมองซะหน่อย"
"ลุกมานั่งกับฉัน" เขาออกคำสั่งเสียงแข็ง
"คะ?" พัฟฟินหยัดกายลุกขึ้นจากเก้าอี้ของตนและเดินอ้อมมาหามาเฟียหนุ่มอย่างว่าง่า
