ห้องนอนของเลียมถูกเปิดออกในขณะที่ชายหนุ่มนั่งดื่มเหล้าอยู่ตรงโซฟา กายกำยำเปลือยเปล่าและมีเพียงผ้าขนหนูผืนเดียวที่พันท่อนล่างไว้อย่างหมิ่นเหม่ เซย่าฉีกยิ้มกว้างด้วยความดีใจเมื่อได้เห็นหน้ามาเฟียหนุ่มในรอบเดือน
"คุณเลียม ฉันคิดถึงคุณที่สุดเลย" หญิงสาววิ่งเข้าไปและตั้งใจจะโผเข้ากอดมาเฟียหนุ่ม ทว่าถูกสายตาคมตวัดขึ้นมามองจนทำให้หญิงสาวรู้สึกหวาดกลัวความเกรี้ยวกราดในดวงตาคู่นั้น
"เอ่อ...ขอโทษค่ะ"
"ไปนั่งตรงนั้น!" เขาพเยิดหน้าไปยังโซฟาฝั่งตรงข้าม
"เซย่าคิดถึงคุณจริงๆนะคะ"
"รินเหล้าให้ฉัน!"
"ค่ะ" ร่างบางคุกเขานั่งลงกับพื้นและขยับเข้ามาใกล้มาเฟียหนุ่ม เธอรินเหล้าให้เลียมในขณะที่ชายหนุ่มจ้องมองมายังเธอด้วยแววตาสุดแสนเย็นชา
"เธอมีพี่น้องหรือเปล่า?"
"คะ? คุณถามเรื่องนี้ทำไมคะ?"
"ฉันถามก็ตอบ!" เขาหงุดหงิดและวางแก้วเหล้ากระแทกลงบนโต๊ะเสียงดังจนเซย่าสะดุ้งตกใจ
"ฉัน...ฉันไม่รู้ หรือว่าฉันอาจจ
