“เวลาเราทำอาหารหากเราทำด้วยใจรสชาติอาหารจะออกมาดี ยิ่งเราใส่ใจมากเท่าไหร่ อาหารก็จะอร่อยมากขึ้นเท่านั้น ถ้าเราทำอาหารเพื่อคนที่เรารัก เขาจะสัมผัสได้ถึงความรัก และความใส่ใจของเราที่มอบให้”
คำพูดของเพียงลดายังติดอยู่ในความทรงจำ ทำให้หลินหลินอดลอบมองหลี่เจิ้งไม่ได้ เขาจะรู้ไหมว่าอาหารทุกคำที่เขารับประทาน มีความใส่ใจและหัวใจของคนทำอยู่ในนั้นด้วย เขาจะสัมผัสถึงความอาทรที่เธอมอบให้เขาหรือเปล่าหนอ หลินหลินอมยิ้มด้วยความสุขใจ
“กินอะไรบ้างสิ เอาแต่ตักให้ฉัน ไม่เห็นเธอกินสักคำ”
หลี่เจิ้งตักอาหารใส่ชามของหลินหลินบ้าง เขามองเห็นแววตาอ่อนหวานของเธอยามแอบลอบมองเขาแล้วรู้สึกหัวใจพองฟูขึ้นมา หากไม่มีเรื่องของเพียงลดามาขวางไว้ เขาคงยอมรับเธอง่ายกว่านี้ เขายังทำใจให้อภัยเธอไม่ได้ จึงมิอาจยอมรับเธอเข้ามาในหัวใจ
“ขอบคุณค่ะ คุณเจิ้ง”
หลินหลินยิ้มกว้าง รีบตักข้าวเข้าปากด้วยความดีใจ ตั้งแต่อยู่ด้วยกันมา หล
