เช้านี้เป็นอีกวันที่หลินหลินลืมตาตื่นโดยมีร่างหนาของหลี่เจิ้งนอนอยู่ข้างๆ วงแขนแข็งแรงวางพาดเอวคอดของเธอไว้ ฝ่ามือกอบกุมทรวงนุ่มไว้ในอุ้งมืออุ่น พอเธอขยับตัวคนตัวโตก็ร้องครางงึมงำในคอ ปลายนิ้วเรียวเคลื่อนไหวขยับบีบคลึงดอกบัวสวยไปมาทั้งๆ ที่ตายังหลับอยู่ หลินหลินหน้าแดงซ่านได้แต่นอนตัวแข็งไม่กล้าขยับดิ้นอีก เกรงจะถูกเขารังแกรับอรุณ หลายคืนที่กลายเป็นตุ๊กตาให้เขานอนกอดก่าย เธอเรียนรู้ว่ามาเฟียหนุ่มเป็นคนที่นอนหลับลึก หากหลับตาลงแล้วเขาจะนอนหลับยาวรวดเดียวจนถึงเช้า แต่หากยังไม่หลับเขาก็จะหาเรื่องเอาเปรียบร่างกายของเธอจนกว่าจะพอใจ เมื่อคืนเขากลับมาถึงบ้านค่อนข้างดึก เพราะไปร่วมงานเลี้ยงของนักธุรกิจคนหนึ่ง จึงไม่ได้รังแกเธอได้แต่นอนกอดไว้เท่านั้น
ผ่านไปครู่หนึ่งจนแน่ใจว่าร่างหนานอนสงบนิ่ง หญิงสาวก็ค่อยๆ พลิกกายขยับออกห่าง ดึงมือที่กอบกุมทรวงและยกแขนที่พาดเอวเธอออกเบามือ ทว่าไม่ทันจะลุกจากเตียง
