หลี่เจิ้งพยักหน้ารับ ลุกจากโซฟายาวเดินตรงไปยังห้องอาหาร เขามองอาหารที่วางเรียงรายบนโต๊ะ ก่อนจะถอนใจหนัก แล้วนั่งลงจัดการกับอาหารตรงหน้า คำแรกที่เข้าปากทำให้คนกินนิ่งงันไปชั่วครู่ หลี่เจิ้งลองตักอาหารในแต่ละจานลองชิมจนครบทุกอย่าง รสชาติคุ้นลิ้นทำให้มาเฟียหนุ่มถึงกับตื้อในอก รสชาติแบบนี้เป็นรสเดียวกับที่เพียงลดาปรุงให้เขารับประทานตลอดสิบกว่าปี หรือว่าเพียงลดาจะสอนให้แม่ครัวที่นี่ปรุงรสตามแบบที่เขาชอบ คำตอบนี้ทำให้เขาไม่คิดถามถึงคนทำอาหาร หลี่เจิ้งตักอาหารเข้าปากนั่งรับประทานเงียบๆ จนอิ่ม
“ฝากชมแม่ครัวด้วย ว่าปรุงอาหารได้ถูกใจฉันมาก”
เขาหันไปบอกอา หนิวที่ยืนรอรับใช้อยู่
อาหนิวยิ้มกว้างดีใจแทนคนทำ “ค่ะ ฉันจะบอกคุณหลินหลินให้นะคะ”
คำตอบนี้ทำให้คนชมนิ่วหน้า
“เธอว่าใครทำนะอาหนิว” หลี่เจิ้งถามเสียงเข้ม
อาหนิวยิ้มแหย เมื่อเห็นผู้เป็นนายหน้าเคร่งเครียด จำต้องตอบด้วยเสียงอ่อยๆ ว่า
“คุณหลิน
