หลินหลินถามเขาด้วยน้ำเสียงเจ็บปวด เธอยังจำนาทีที่หลี่เจิ้งเตรียมเหนี่ยวไกปลิดชีพเธอได้ เขาเกลียดเธอ โกรธแค้นเธอจนสามารถฆ่าเธอทิ้งได้ หากอาจงไม่ช่วยเธอไว้เขาคงยิงเธอตายในวันนั้นแล้ว หญิงสาวตัดสินใจในเสี้ยววินาทีด้วยการยื่นมือไปดึงปืนพกที่เหน็บอยู่บนเอวของหลี่เจิ้งออกมาโดยที่อีกฝ่ายไม่ทันตั้งตัว เธอผลักเขาออกห่างแล้วเอาปืนมาจ่อหน้าอกด้านซ้ายตัวเอง
“ฉันขอชดใช้ความผิดครั้งด้วยชีวิตของฉัน”
หลินหลินบอกทั้งน้ำตา เธอหลับตาลงกลั้นหายใจขณะปลายนิ้วกำลังเหนี่ยวไกปืน
ชีวิตขอแลกด้วยชีวิต เมื่อไม่มีโอกาสได้ทำตามสัญญาที่ให้ไว้ เธอก็ขอใช้ชีวิตของตัวเองชดใช้ให้ก็แล้วกัน
เปรี้ยง !!!
เสียงปืนแผดก้องขึ้น ทว่าคมกระสุนไม่ได้เจาะหัวใจหรือปลิดชีพผู้เหนี่ยวไกปืนอย่างที่หวัง เมื่อหลี่เจิ้งกระโดดเข้าปัดปืนทิ้งได้ทัน
“ทำไมคุณไม่ปล่อยให้ฉันตาย ทำไมคะคุณเจิ้ง”
หลินหลินมองปืนที่หล่นบนพื้น ก่อนจะเงยหน้าขึ้นถามคนท
