“อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก ฉันไม่ชอบ” หลี่เจิ้งบอกเสียงขรึม หลังจากปล่อยเธอให้หายใจแล้ว
“คุณมันเผด็จการ ใจร้าย ชอบบังคับคนอื่นไม่เคยเปลี่ยน อุ๊บ”
เธอต่อว่าเขาได้ไม่กี่คำก็ถูกปิดกั้นเสียงไว้ในคออีกครั้ง คนตัวโตเหมือนโหยหารสชาติหวานล้ำที่ห่างหายไปกว่าเจ็ดเดือน เฝ้าดูดกลืนความหอมหวานอย่างหิวกระหาย แทบไม่ยอมผละจากริมฝีปากนุ่มหวานนั้น ความเจ็บปวดทรมานจากการสูญเสียเธอทำให้เขาแทบคลั่งตาย เมื่อได้เธอคืนมาหลี่เจิ้งก็ไม่คิดจะปล่อยให้เธออยู่ห่างจากเขาอีก มือหนาลูบไล้ร่างอวบอิ่มอย่างเสน่หา ริมฝีปากพรมจูบบนใบหน้างดงามจนทั่ว ก่อนจะเคลื่อนริมฝีปากจุมพิตซอกคอหอมกรุ่น สูดดมกลิ่นหอมที่ห่างหายจากความรู้สึกมาแสนนานอย่างชื่นอกชื่นใจ เสียงครางแผ่วๆ ดังประท้วงขึ้นแต่มาเฟียหนุ่มไม่นำพา ริมฝีปากร้อนผ่าวซุกไซ้ไล่ละลงมายังทรวงอวบใหญ่ของคุณแม่ยังสาว กอบกุมเต็มสองมือ ขณะก้มลงซบซุกความนุ่มนิ่มอย่างโหยหา คลุกเคล้าบีบคลึงด้
