คุณจันทร์ฉายสั่งให้คนรับใช้ที่ตามมาด้วยไปเปิดม่านและเปิดหน้าต่างให้กว้างขึ้น เพื่อระบายความอับชื้น ไล่กลิ่นเหม็นเอียนนั้นให้จางหายไปบ้าง ก่อนจะโบกมือให้พากันออกไป
“เจิ้ง นี่แม่นะลูก”
คนเป็นแม่ขยับเข้ามานั่งบนขอบเตียงข้างๆ ร่างของลูกชาย เอื้อมมือไปจับหัวไหล่หนา เขย่าแรงๆ ให้คนที่นอนอยู่รู้สึกตัว
“อือ... แม่หรือครับ แม่มาได้ยังไง”
หลี่เจิ้งปรือตาขึ้นมอง เขาหยัดกายลุกขึ้นเมื่อเห็นว่าคนที่กำลังเขย่าตัวคือมารดา นิ้วเรียวยาวสางผมระใบหน้าให้เข้าที่ ขณะลูบหน้าตัวเองไล่ความง่วงซึมให้จางลง
“ทำไมทำตัวอ่อนแอแบบนี้ ถ้าลดารู้ว่าลูกเป็นแบบนี้ ลดาจะเสียใจแค่ไหน ฮึ เจิ้ง” คุณจันทร์ฉายอบรมลูกชายทันที เธอทนเห็นสภาพน่าทุเรศแบบนี้ของคนที่ได้ชื่อว่าเป็นผู้นำของแก๊งหงส์ไฟไม่ไหว หากตอนนี้หลี่เสวียนยังอยู่ คนเป็นพ่อคงสั่งสอนลูกชายไม่ให้ทำตัวอ่อนแอแบบนี้แน่ๆ
หลี่เจิ้งแหงนหน้าขึ้นมองเพดาน หัวใจเจ็บแปลบเมื่อไ
