เพียงลดาละล่ำละลักพูดออกมาเสียงสั่น เนื้อตัวสั่นสะท้านด้วยความหวาดกลัวสุดขีด สองมือเกาะแขนหลินหลินไว้แน่นเหมือนต้องการยึดเป็นที่พึ่ง
หลี่เจิ้งเคยเล่าให้ฟังว่าชีวิตของมาเฟียเหมือนแขวนอยู่บนเส้นดาย ไม่เฉพาะตัวเขาแต่หมายรวมถึงคนในครอบครัวด้วย ครอบครัวของหลินหลินก็คงโดนแบบนี้เหมือนกัน เพียงลดาพยายามตั้งสติฝืนข่มความหวาดกลัวให้คลายลง เสียงปืนยังดังจนแสบหูไปหมด ชวนให้กระตุกไหวทุกครั้งที่ได้ยิน หัวใจของเธอแทบหล่นไปกองกับพื้นเมื่อการปะทะกันยังดำเนินต่อไปไม่หยุด
“พวกมันมีมากเกินไป หากไม่มีใครมาช่วย เราอาจแย่”
ริคคาโด้ประเมินสถานการณ์ด้วยความหนักใจ เขานึกโมโหตัวเองที่ประมาทไม่ยอมให้คนของเขาตามมาด้วย ฝ่ายตรงข้ามเลือกโจมตีในช่วงถนนเปลี่ยว ห่างไกลจากเมืองยากนักจะหาคนมาช่วยเหลือได้ทัน ชายหนุ่มหันมามองสองสาวด้วยแววตาห่วงใย หลินหลินไม่น่าเป็นห่วงเพราะเคยชินกับเรื่องแบบนี้มาบ้าง แต่เพียงลดาดูเหมือนจะ
