ตอนที่ 72.

1512 คำ

“ไม่ลูบก็ได้ แต่ขอ...” เขายิ้มเจ้าเล่ห์ กวาดสายตามองร่างงามอย่างมีความหมาย จนอีกฝ่ายสะท้านไหวด้วยความขัดเขิน ร่างหนาเคลื่อนกายเข้ามาแนบชิดร่างนุ่ม แล้วกักตัวเธอไว้อยู่ในวงแขนแกร่ง จมูกโด่งกดลงบนพวงแก้มเนียนอย่างถือสิทธิ์ สูดดมความหอมละมุนเข้าปอดให้ชุ่มชื่นใจ ปลายจมูกกับริมฝีปากคลอเคลียซอกคอขาวผ่องไม่ยอมผละห่าง ราวกับที่ตรงนั้นคือใจกลางเกสรดอกไม้ที่หอมกรุ่นของภมรหนุ่ม มือหนาสอดผ่านชายเสื้อเข้าไปลูบไล้ผิวกายนุ่มละเอียดภายใน ปลายนิ้วแตะไล้ลูบผ่านไปยังด้านหลัง แล้วสะกิดตะขอเสื้อชั้นในตัวจิ๋วออกอย่างชำนิชำนาญ ขณะเคลื่อนปากไปประกบเรียวปากบางที่กำลังส่งเสียงท้วง ดูดกลืนเสียงนั้นให้หายไปในคอ ผ่อนร่างงามให้เอนกายบนที่นอนนุ่มก่อน จะขยับกายเข้ามาแนบชิด มือหนาทำหน้าที่ปลดอาภรณ์เกะกะออกจากกายสาว พร้อมทั้งลูบไล้ปลุกเร้าให้เจ้าของร่างกายสั่นสะท้านไปกับสัมผัสรัญจวนใจ หลินหลินส่ายหน้าหนี มือน้อยยกขึ้นดัน

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม