รุ่งเช้าหลินหลินลงมาช่วยเพียงลดาทำอาหารเหมือนที่เคยทำ แต่ไม่ยอมร่วมโต๊ะกับเจ้าของบ้าน โดยไปรับประทานอาหารร่วมกับเด็กๆ ที่ตึกแดงแทน จนเมื่อหลี่เจิ้งออกไปข้างนอกหลินหลินถึงกลับมา พบเพียงลดานั่งจัดดอกไม้อยู่ที่ศาลาในสวน จึงเดินเข้าไปหา
“ไปซ้อมมือมาหรือเปล่าจ๊ะหลินหลิน เพิ่งฟื้นไข้นะ เดี๋ยวจะไม่สบายไปอีกหรอก”
เพียงลดาวางมือจากการจัดดอกไม้ หันไปทักทายคนที่นั่งลง
“ฉันไปดูเด็กๆ ซ้อมค่ะ วันนี้วันหยุด ต้องซ้อมมือเพิ่มอีกชั่วโมง”
หลินหลินบอก พลางหยิบกรรไกรมาช่วยตัดก้านดอกไม้ให้
“คุณเจิ้งเพิ่งออกไปข้างนอกเมื่อกี้นี้เอง”
เพียงลดาเอ่ยออกมาโดยที่หลินหลินไม่ได้ถาม
หลินหลินพยักหน้ารับรู้ “อย่างนั้นหรือคะ”
หญิงสาวไม่คิดเอ่ยถามว่าเขาไปไหน แค่รู้ว่าเขาไม่อยู่ก็โล่งใจมากแล้ว แผนการที่วางไว้จะได้ไม่มีใครมาขัดขวาง
“เป็นอะไรหรือเปล่าหลินหลิน ทำไมวันนี้ดูเงียบๆ ไป ปวดหัวอยู่หรือเปล่า” เพียงลดายื่นมือม
