“ฉันคิดว่าฉันไม่ควรอยู่ที่นี่อีกต่อไป ฉันจะไปอิตาลีค่ะ ที่นั่นมีคนที่พร้อมจะดูแลฉันกับอาหลงได้ ถ้าคุณจะกรุณาขอให้คนของคุณไปส่งฉันกับน้องที่สนามบินก็พอ”
สิ่งที่ได้ยินทำให้หลี่เจิ้งขมวดคิ้ว
“เธอจะไปจากที่นี่อย่างนั้นหรือหลินหลิน”
เขาถามออกไปด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด ไม่พอใจที่หญิงสาวหาทางออกให้เรื่องนี้โดยไม่ปรึกษาเขา
“มันเป็นความตั้งใจตั้งแต่แรกของฉันอยู่แล้วนี่คะ คุณลุงฟรานเชสโก้ท่านยินดีดูแลฉัน และฉันเชื่อว่าคนของหย่งเซิ่งคงไม่กล้าทำอะไรฉันกับน้อง หากฉันอยู่ภายใต้การดูแลของมาเฟียอันดับหนึ่งของอิตาลี”
หญิงสาวเน้นเสียงแสดงเจตจำนงของตัวเองอย่างชัดเจน
“เธอคิดว่าฉันดูแลเธอได้ไม่ดีพอหรือไงหลินหลิน เธอจะหาข้ออ้างออกไปจากที่นี่เพราะเรื่องนี้ใช่ไหม หรือว่ามันเป็นแผนการของเธอตั้งแต่แรกแล้ว!”
หลี่เจิ้งผุดลุกขึ้น มือหนาจับไหล่บางบีบแน่นด้วยความโมโห เมื่อเข้าใจว่าหญิงสาววางแผนเพื่อให้เขายอมให้เธ
