“ตามใจคุณเจิ้งเถอะค่ะ” เธอบอกเขา
“ตามใจฉันจริงเหรอ” หลี่เจิ้งกระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์ ดวงตาคู่คมพราวระยับขึ้นมา
หลินหลินร้อนๆ หนาวๆ เมื่อเห็นสายตาของอีกฝ่าย “ฉันหมายถึงตามใจคุณเรื่องที่คุณพูด ไม่ได้หมายถึงเรื่องอื่นด้วยนะ” เธอรีบท้วง หน้าตาแตกตื่น
นับตั้งแต่วันนั้นที่เขาช่วยเธอปั๊มนม หลินหลินไม่ยอมให้เขาทำอะไรเกินเลยกับร่างกายของเธออีก แต่คนเอาแต่ใจตัวเองอย่างหลี่เจิ้งก็หาเรื่องตอดเล็กตอดน้อย จูบนิดหอมหน่อยไปได้เรื่อยๆ แม้จะยอมรับปากกับเธอแล้วว่าจะไม่ทำอะไรฝืนใจเธอ จนกว่าเธอจะฟื้นความทรงจำได้หมด ทว่าหลินหลินไม่เคยคลายความหวาดระแวงลง
“ตื่นตูมไปได้น่าหลินหลิน ฉันไม่รังแกเธอหรอกน่า ถ้าเธอไม่เต็มใจ”
หลี่เจิ้งส่ายหน้า อ่อนใจกับท่าทีหวาดระแวงของภรรยาสาว กิริยาของเธอเหมือนสาวน้อยไร้เดียงสาจนเขาไม่กล้าทำอะไรตามอำเภอใจนัก แต่ให้อยู่เฉยๆ โดยไม่แตะนิดหอมหน่อยให้ชื่นใจเขาก็ทำไม่ได้อีก ยามนี้ร่างงามอวบ
