กลับมาที่ปัจจุบัน.... ฉันยืนนิ่งเหมือนไม่หายใจเมื่อเห็นคนที่นั่งอยู่ตรงหน้า ใช่เขาจริงๆด้วยรักแรกของฉันแฟนคนแรกของฉันเป็นเขาจริงๆสินะทำไมโลกถึงกลมขนาดนี้ "นี่หนูแพรลูกสาวคนโตใช่มั้ยคะ ไม่เจอกันเลยตั้งแต่คราวที่มาเยี่ยมคุณน้องตอนคลอดหนูพลอยใส สวัสดีจ้ะหนูแพรจำป้าได้มั้ยจ๊ะ" หญิงวัยกลางคนแต่งตัวภูมิฐานบ่งบอกถึงฐานะท่านมีใบหน้าอ่อนกว่าวัยมากซึ่งน่าจะเป็นแม่ของคินเอ่ยทักฉัน ท่านพูดเหมือนกับว่าท่านเคยมาที่บ้านแต่ฉันจำไม่ได้จริงๆ "คงจำไมได้หรอกค่ะคุณพี่ยัยแพรน่ะสมองช้าจำอะไรไม่ค่อยได้เรียนก็ไม่เก่งน้องก็เลยให้เรียนจบแค่มอหกแล้วให้มาช่วยดูแลบ้านแทน ยัยแพรน่ะไม่เก่งไม่ฉลาดเหมือนยัยพลอย รายนี้น่ะทั้งเก่งทั้งฉลาดสอบเข้ามหาลัยที่ดีที่สุดได้แถมทางมหาลัยก็ขอให้เป็นตัวแทนไปประกวดอะไรต่อมิอะไรเยอะแยะจนรางวัลเต็มบ้านน้องนะคะภูมิใจในตัวยัยพลอยยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด ยัยแพรน่ะเก่งได้ไม่เสี้ยวของยัยพลอยเลยค่