ฮั่นหลิวตี้รู้สึกซาบซึ้ง “ข้าขอบพระทัยท่านที่เมตตาข้ากับหยูเฟย”
ฮั่นหลิวตี้คุกเข่าคำนับอย่างนอบน้อม เป็นครั้งแรกที่องค์เง็กเซียนเห็นกิริยายอมลงให้ผู้อื่นเช่นนี้
“เจ้าทำให้ข้าเห็นว่าเจ้ารักธิดาของข้ามากเพียงใด ความรักชนะทุกสิ่งได้ ไม่ใช่แค่ความรักที่เจ้ามีต่อหยูเฟยเท่านั้น แต่เป็นความรักที่มีต่อสรรพสัตว์ ความรักที่มีต่อมนุษย์ด้วยกัน เจ้าเคยต่อว่าข้าว่าใจกว้างทำให้เหล่าปีศาจไม่เกรงกลัว แต่พระพุทธองค์แห่งแดนไกลเคยตรัสสั่งสอนไว้ว่าเมตตาธรรมค้ำจุนโลก ข้ายึดหลักนี้จึงไม่คิดใช้การเข่นฆ่ามาประหัตประหารชีวิตผู้อื่น”
“ข้าดวงตามืดบอด เพิ่งเข้าใจในวันนี้ องค์เง็กเซียนกล่าวได้ถูกต้องแล้ว ข้าจะยึดหลักคุณธรรมนี้นำมาใช้ปกครองบ้านเมือง แทนการประหัตประหารชีวิตมนุษย์ด้วยกัน ข้าจะไม่ยกทัพไปรุกรานดินแดนอื่นอีก”
องค์เง็กเซียนยิ้ม ก่อนจะมองไปที่จางหยูเฟย
“ธิดาน้อยของพ่อ เมื่อเจ้าได้เลือกแล้วที่จะครองคู่กับเ
