ไข่มุกยืนริมหน้าต่างในมือเรียวของเธอมีแก้วไวน์แดงอยู่ในมือ ทอดสายตามองวิวแม่น้ำเจ้าพระยายามเย็นใกล้พลบค่ำ มองไปยังเรือลำใหญ่ที่สัญจรในแม่น้ำมากมาย ทำให้เธอคนผู้นั้น คนที่เธอนอนร่วมเตียงมาหลายต่อหลายครั้ง ซึ่งแต่ก่อนเธอนอนกับผู้ชายไม่เคยซ้ำหน้าเสียด้วยซ้ำ อย่างมากก็ไม่เกินสามครั้ง แต่ว่าทำไมเธอถึงได้แต่นึกถึงแต่ใบหน้าของเขาอยู่ตลอดเวลา มิหนำซ้ำเธอยังให้เขาเข้าออกบ้านเหมือนกับว่าเป็นคนในครอบครัว ทั้งที่ไม่เคยทำเช่นนี้ ตั้งแต่เธอเลิกกับสามีคนเก่า
เมื่อทำงานกลับมานั้น เธอก็กลับมาที่บ้านเพื่อเฝ้ารอเขาเหมือนคนบูชาความรัก ความรู้สึกนี้มันเกิดขึ้นในใจซ้ำแล้วซ้ำเล่า ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่เป็นเช่นนี้ เป็นเพราะอะไรกัน
เธอได้ยินเสียงฝีเท้าหนักๆ ก้าวเดินเข้ามา
มาแล้วสินะ
เธอหันกลับไปมองชายหนุ่มร่างหนาสูงสง่าก้าวเดินเข้ามาในห้องกว้างของห้องนอนเธอ ใบหน้าของเขานั้นเรียบเฉยไม่เผยรอยยิ้มทรงเสน่ห์เช่นทุกครั
