หลังจากที่เขาอาบน้ำเสร็จ เขาก็สวมชุดคลุมสีเทาที่มีเตรียมเอาไว้ เขาสังเกตว่าห้องนี้เป็นห้องสีขาวทั้งหมด ทุกสิ่งทุกอย่างสีขาว และยังมีสิ่งอำนวยความสะดวกเหมือนบ้านหลังหนึ่งเลยทีเดียว
“รอนานไหม” เสียงของไข่มุกเอ่ยถามเขา เขาจึงหันไปที่หน้าประตู เห็นว่าเธอสวมใส่ชุดคลุมผ้าซาตินสีแดงมะฮอกกานี อีกทั้งยังปล่อยผมยาวสลวยสีดำสนิทขับกับสีผิวของเธอ
“ไม่ครับ สามีคุณไม่ว่าเหรอที่เอาผู้ชายเข้ามาหลับนอนในบ้าน” เขาเอ่ยถามเธอ เธอกลับไม่พูดสิ่งใดแล้วมานั่งลงบนเตียงกว้างหกฟุต พร้อมกับแก้วไวน์แดงในมือ
“ผัวฉันนั้นเหรอ ฉันหย่ามาสองปีแล้ว” เธอเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงเรียบ เพราะแบบนี้หรือเปล่าที่ซื้อผู้ชายกินด้วยความเหงา เธอเองก็ยังดูสาวอยู่เลย ไม่แปลกหรอกที่ยังต้องการคู่นอนแก้ขัด แต่ว่าจะหาผัวใหม่จะไม่ดีกว่าเหรอ จะได้ไม่ต้องซื้อกินด้วย
“ทำไมมองฉันแบบนั้น สมเพชหรือเวทนาฉัน” เธอเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเรียบท่าทีไม่ค่อยพอใจ
