หญิงสาวเรือนร่างกายเปลือยเปล่าที่เก้าอี้ยาวหลังจากรักมาราธอนสี่วันเต็มที่อยู่กับเขาจนเธอเมื่อยล้าไปทั้งตัว ตอนนี้สามีของเธอหายไปคุยโทรศัพท์ได้สักพักหนึ่งแล้ว เธอจึงมีเวลาว่างมานอนอาบแดดดื่มน้ำส้มที่บนหัวเรือ ให้แสงแดดสาดลงมาบนตัว ชายหนุ่มใส่ผ้าขนหนูสีขาวเพียงผืนเดียวเดินมาข้างๆ เธอ รัมภาจึงลืมตาขึ้นช้าๆ มองสามีสุดที่รัก เธอยิ้มให้เขา นครินทร์ยิ้มให้เธอแล้วจึงบอกเธอ
“วันนี้เราต้องเข้าฝังแล้ว” นครินทร์กล่าวด้วยเสียงเสียดาย รัมภาก็รู้สึกเสียดายไม่แพ้กัน เธอจึงเอ่ยเบาๆ
“หมดเวลาสนุกแล้วสิ"
“เหลือเวลาอีกแปดชั่วโมงต้องไปถึงงานบอลลูน”
“ไม่ไปได้มั้ย ฉันอยากอยู่กับคุณ” รัมภากระตุกผ้าเขาลงมา ความเป็นชายที่หลับใหลออกมาเผชิญตรงหน้าของเธอ เธอจับความเป็นชายเบาๆ เขาที่เรียวปากสวยได้รูป เธอเข้าออกเป็นจังหวะเร็วขึ้นเรื่อยๆ ตามแรงกดของเขา เขาปลดปล่อยออกหมดแม็กซ์ น้ำนมไหลให้เธอกินไม่หมดสิ้น รัมภาจึงเลียที
