สามวันต่อมาในเช้าของวันเสาร์ นครินทร์เดินมาหาหญิงสาวบนเตียงนอนลูบใบหน้าเธอแผ่วเบา หญิงสาวจึงลืมตาขึ้นช้าๆ มองเขาแล้วยิ้มเล็กน้อย
“อรุณสวัสดิ์ภรรยาที่รัก”
“อรุณสวัสดิ์สามี” หญิงสาวยิ้มให้เขา
“คุณจะไม่ไปภูเก็ตกับผมเหรอ...ผมดูงานเสร็จผมจะพาคุณไปเที่ยวทะเล” เขาเอ่ยถามเชิงอ้อนวอน
“ไม่ค่ะ...ฉันต้องเข้าไปเคลียร์เอกสารที่ต้องส่งให้ประธานวันจันทร์นี้...” หญิงสาวยิ้มให้เขา
“กลับมาก็ได้...วันจันทร์ค่อยทำ...ประธานไม่รีบ” เขายิ้มกว้างให้เธอ
“ไม่ได้หรอกค่ะ...ยิ่งฉันอยู่ในตำแหน่งเลขาและเป็นภรรยาของคุณ...ฉันต้องขยันเป็นสองเท่า” หญิงสาวมองใบหน้าเขาที่มองมาที่เธอ แก้มป่องเหมือนผึ้งต่อย หญิงสาวจึงขยับลุกขึ้นนั่งคุกเข่า มือเรียวทั้งสองข้างประคองหน้าเขา แล้วจูบริมฝีปากหนาไม่ให้เขาตั้งตัว ชายหนุ่มใช้มือหนาประคองหลังเปลือยเปล่าของเธอไว้ให้เธอจูบได้ถนัด หญิงสาวถอนริมฝีปากอย่างน่าเสียดาย
“รีบกลับมานะคะ” เธอ
