“ยอดรักของพี่” มรรคดึงร่างน้อยมากอดหันหน้าเข้าหากันในท่านอนตะแคง มัดไหมซุกหน้าที่อกกว้างของพี่มรรคคนดี ยอมให้เขาฝังกายอยู่ในเนื้อนางอ่อนหวานตรงหว่างขาอยู่แบบนั้น...
ปัง!!!
โครม!!!
เสียงดังโครมครามที่ทำให้ภครัฐยกมือปิดหูด้วยความง่วง ก่อนจะสะดุ้งสุดตัวเมื่อน้ำจากถังขนาดใหญ่สาดเข้ามาเต็มๆ
“เฮ้ย! อะไรนี่” ชายหนุ่มทะลึ่งพรวดขึ้นลง ก่อนกระโดดลงจากเตียงด้วยเนื้อตัวที่เปียกปอน
“ที่นี่ไม่ใช่บ้านของนาย จะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหน” คงไทโยนถังน้ำไปอีกด้าน มองด้วยดวงตาวาวโรจน์อย่างข่มขู่คุกคาม
“มันจะมากไปแล้วนะ” ภครัฐลูบหน้าและเสยผมที่เปียกของตัวเองด้วยความโมโห
“มันไม่มากไปหรอก สำหรับคนงานอย่างนาย มาเป็นแค่คนงานกระจอกๆ อย่ามากำแหงอวดเบ่งที่นี่ งานการมีให้ทำ ถ้าไม่ทำงานจะเลี้ยงทำไมให้เสียข้าวสุก” คงไทได้ทีพูดหมิ่นอีกฝ่าย
ภครัฐกำหมัดแน่นเพราะประโยคดูถูกของหัวหน้าคนงานหนุ่ม คงไทยักคิ้วยียวนกวนป
