“นั่นอะไรคะคุณวิคเตอร์ทำไมถึงได้ถือมาเยอะขนาดนั้น” กีรติกาถามวิคเตอร์ที่เขาเดินขึ้นมาพร้อมกับผักหลายอย่างในมือ
“ก็ฉันไม่รู้ว่าอันไหนคือกะเพราและก็ขี้เกียจจะต้องเดินลงไปหลายรอบ ฉันก็เอามาให้เธอทั้งหมดนี่แหละ เลือกเอาก็แล้วกันนะว่าใบไหนมันคือกะเพรา”
“ไม่รู้แล้วทำไมไม่บอกแต่แรกคะ ฉันลงไปเอาเองก็ได้”
“ก็ฉันคิดว่ามันจะง่ายน่ะสิ แต่พอไปถึงก็เห็นต้นคล้ายๆ กันอยู่หลายต้น แล้วเธอแยกได้เหรอว่าอันไหนมันคือใบอะไร”
“แยกได้สิกลิ่นมันไม่เหมือนกันสักหน่อยไม่เชื่อคุณลองดมดูสิ อันนี้เขาเรียกกะเพรา” หญิงสาวส่งไปกะเพราให้กับวิคเตอร์ดม
“อือ กลิ่นนี้แหละที่อยู่ในผัดกะเพราฉันจำได้”
“ส่วนนี่เขาเรียกสาระแนและนี่ใบยี่หร่าส่วนนี่ก็ใบนางรัก”
“ใบมันก็คล้ายๆ กันนะเธอแยกได้ยังไงล่ะ”
กีรติกายิ้มยักไหล่ก่อนจะหันไปทำกับข้าวต่อเธอไม่ตอบคำถามของเขาเพราะเมื่อก่อนเธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่าใบอะไรคือใบอะไรจนกระทั่งป้าภรณ์สอ
